Bathmen – ‘Hoe lager je klimt, hoe minder diep je valt. Ik heb het niet zo op hoogtes dus ga ik er rustig vanaf’ bibbert Maarten Veldink, deelnemer aan de Schipbeek Survivalrun in Bathmen. Veldink klimt over de reling van de Schipbeekbrug en laat zich met een zacht plonsje in het water vallen. Even zwemmen en dan klimt hij in een van de vier touwen die boven de beek hangt; de swingover.
Achthonderd deelnemers deden zondag in de snijdende kou mee aan de twintigste editie van de Survivalrun: 450 kinderen en 350 volwassenen waaronder zo’n dertig vrouwen. Een deelnemer viel op zijn rug uit hindernis ‘de apenswing’. Hij werd voor onderzoek met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.
‘Kou is emotie en emotie kun je uitschakelen, al zullen de deelnemers daar nu misschien even anders over denken’ grinnikt oprichter en organisator Ben Steinmeijer. Het water van zes graden en de gure noordenwind maakten de Survivalrun dit jaar extra zwaar. Ondanks de thermoshirts en vaseline moesten deelnemers zich regelmatig onder een wollen deken of folie opwarmen. Rond elf uur schrapte de wedstrijdleiding het onderdeel ‘de tokkel’ omdat het door de wachttijden te koud werd voor deelnemers. Voor de jeugd die om twaalf uur van start ging, vervielen alle wateronderdelen.
Nederlands kampioen survivalrun Jochem Bruggink weegt vijfenzeventig kilo en is een meter tachtig groot. Een heel ander type dan veel van de potige kerels die zich zondag negen kilometer lang over de 46 hindernissen heen werken. Bruggink is geblesseerd aan zijn achillespees en staat daarom zondag langs de kant. ‘Je hoeft geen klerenkast te zijn voor deze sport. Iedereen komt zichzelf een keer tegen, dan is het zo zwaar dat je een klap krijgt. Maar ja, de wedstrijd is pas af bij de finish.’
Dat geldt niet voor Bastiaan Fliereman (31). Bij de finish op De Brink deelt hij, met een rode fleecedeken over zijn hoofd, een bakje tomatensoep met Joost Roddeman (19). Joost werd tweede maar Bastiaan moest zijn rode deelnemersbandje inleveren omdat hij bij de Schipbeekbrug niet het water inging. ‘Normaal zit opgeven niet in mijn aard maar ik had het nu echt te koud.’
Acht seconden na de winnaar Bart Dinkelman, kwam Roddeman met een tijd van 1.05.54 binnen. ‘ Ik heb veertien seconden verloren bij het houthakken, hier op De Brink. Die hindernis kende ik nog niet. Verder was het een prachtig parcours.’
Bij survivalrun is het parcours altijd een verrassing, de hindernissen worden steeds opnieuw samengesteld. Dat maakt de sport aantrekkelijk volgens Bruggink. ‘Elke wedstrijd is anders, je weet nooit wat je te wachten staat. Als je dit soort dingen op een normale zondag doet vragen mensen zich af waar je mee bezig bent. Nu kan het gewoon, het is een soort buitenspelen voor volwassenen.’