‘Pas op voor mijn staart he!’ Op het podium van DOK H2O wiebelt Henk van Voorthuizen in een soort duikerspak met 17 sensoren erin. Van Voorthuizen is voorzitter van kinderscience-cafe Zabuki . Woensdagmiddag begeleidde hij een van de acht proeven waar kinderen aan deelnamen onder het motto ‘Je eigen film maken.’
Zijn gewiebel wordt via de sensoren overgezet in een animatiefilm. Zes kinderen staren naar het scherm van de laptop waar een dinosaurus in hetzelfde ritme met zijn staart aan het zwiepen is. ‘Waarom beweegt de bek van de dino niet?’ vraagt Van Voorthuizen aan het groepje. ‘Omdat jij daar geen sensoren hebt zitten’ joelen de kinderen.
Vier jaar geleden besloten zeven ouders om de stichting Zabuki op te richten. De ouders deden zelf mee aan het volwassen science-café in het Burgerweeshuis en vonden het een goed idee om ook zoiets voor hun kinderen te organiseren. Van Voorthuizen was een van de oprichters. ‘We willen kinderen tussen 7 en 12 jaar in contact laten komen met wetenschap en techniek. Het gaat ons vooral om het prikkelen van de nieuwsgierigheid en om de lol natuurlijk.´ Inmiddels komen iedere tweede woensdagmiddag van de maand 64 kinderen naar DOK H2O om proeven te doen met eten en drinken, te zien hoe je een stad bouwt of om te weet te komen hoe het met de sterren zit. Ieder maand is er een ander thema.
Zaza Erpenbeek de Wolff (7) en Mara Eggink (8) houden de potloden strak in hun vuisten terwijl ze een storyboard tekenen. In zes plaatjes schetsen zij hoe hun ideale film eruit ziet. Het gaat over meisjes dat weten ze zeker. Hoe het afloopt weten ze nog niet, ze zijn pas bij het tweede plaatje.
Het leukste van vandaag vindt Mara het zelf maken van een filmpje. Dat vindt Gijs Bonte (8) ook. Buiten op de stoep maakte hij 25 foto´s die op de computer achter elkaar gezet werden. ´Ik wilde niet iets met Bob de Bouwer doen dus gaat mijn verhaal over een soldaat. Die schiet een varken neer en dan komt de auto. Die auto brengt het varken naar het slachthuis.` In zijn filmpje komt het verhaal tot leven.
Céline is een van de vijftien vrijwilligers en vandaag begeleidster van het groenscherm. ‘Kijk hier loopt Alice in Wonderland over een trap in een bloemenlandschap. In het echt stond die trap tegen een groene muur. De bloemen hebben ze er later in de computer bijgezet. Eens kijken of we jullie ook in een gekke wereld kunnen zetten. ´ Ze maakt een foto van de kinderen die op een rijtje voor het groene doek poseren. Op de computer haalt ze het groen weg en blijven alleen de hoofden over. ´Waar willen jullie je hoofden hebben, op het strand?´ En hup, daar staan ze met z´n allen.