Column
Freek Vonk is op bezoek bij de radioshow van Giel Beelen; of dat lekker wakker worden is! In de schemering van de ochtend fantaseren we over zijn bruine, gespierde schouders die spannen onder het kaki T-shirt met korte mouwen. Hij keuvelt wat tegen kinderen over kraaghagedissen, papegaaien en glibberkikkers maar die informatie verdwijnt van oor naar oor, wij dommelen verder op het ritme van Freeks stem. Totdat Giel de boel verziekt door te vragen met welk dier Freek zijn kakelverse geliefde vergelijkt. ‘Geen idee, stamelt de bioloog, ‘Een Koala beertje? Lief en schattig maar fel als het moet? Dat is wel een beetje zoetsappig hé?’ Zíj, de kakelverse liefde van Freek? De dag begint alsnog met een harde klap.
Het begon allemaal op een zondagochtend. Zij zit in haar stoel met die enorm lange benen over elkaar geslagen, hakken eronder van minstens zeven centimeter lang. Op schoot een schrijfblok en zoals altijd een pen in haar hand. Met die pen doet ze alsmaar iets op het papier. Vinkt ze haar vragen af, maakt ze aantekeningen of kan ze het misschien allemaal niet zo goed onthouden? Tegenover haar hangen econome Barbara Baarsma, CDA’er Buma en mediamagnaat Derk Sauer een beetje verfomfaaid op de bank. Het is immers zondagochtend en zo zien ze er ook uit. Zij niet. Zij ziet er altijd hetzelfde uit: klaar om via de rode loper de hoofdprijs op te gaan halen en dat is wat ze vandaag gaat doen. Die hoofdprijs is haar vierde gast: ‘Welkom energieke en wilde man, Freek Vonk.’
Als ze even haar ogen van onze bioloog af kan houden, laat ze een fragment zien waarin Sonja Barend een maagdelijke Derk Sauer interviewt. ‘Krijgt u geen heimwee naar uzelf’, vraagt ze daarna poeslief, ‘naar toen, nog vóór het grote avontuur?’ Sauer blikt opzij naar Vonk die voortdurend met zijn voet wiebelt. Dan realiseert hij zich dat, op deze zondagochtend, zijn glorietijd alleen nog te zien is op een oude foto aan de muur van een redactielokaal in Moskou. Als Freek zijn lieve, rustige slang op haar schoot legt, zakt Sauer achterover in de kussens van de bank. De slang kruipt om haar hals en zij houdt de kop in haar linkerhand terwijl ze met het kleine, puntige staartje speelt in haar rechterhand. ‘Zie je’, glundert Freek tussen zijn verhalen over olifanten en krokodillen door, ‘zij vindt het ook prettig want jij bent natuurlijk lekker warm.’ Baarsma en Buma doen allang niet meer mee en Sauer capituleert: ‘De serpenten hebben elkaar gevonden’, zie je hem denken.