Deventer – Het kost wat moeite om Francien van de Werf mee te krijgen voor een kopje koffie in Hotel Royal. Liever blijft ze samen met echtgenoot Leo achter haar kraam Wetex met kleding en nachtgoed staan. Daar staat ze nu al vijftig jaar tijdens de vrijdagochtendmarkt op de Brink. ‘De klanten op de markt zijn voor mij buren en vriendinnen.’
Deventer –Het lijkt of alles nog hetzelfde is bij de kleine zuivelwinkel aan het Mariënburghplein. Op de ramen hangen de oude stickers van Melk en Meer en binnen ligt de kaas op de schappen achter de kassa. Het kleine tafeltje met regionale lekkernijen staat als vanouds midden in de winkel. ‘We hebben nog geen tijd gehad voor een officiële opening’ verontschuldigt de nieuwe eigenaresse Jolanda ten Brink zich. Op 1 november nam ze samen met echtgenoot Jan, de winkel over van buurtbeheerbedrijf Cambio over en startten ze de Melk en Meer BioBoeTiek.
eventer – Zesentwintig jongeren met een beperking in gesprek met zestien werkgevers voor een baan. Dat gebeurde gisteren in het Postillion Hotel Deventer tijdens de middageditie van het Community Breakfast. De bijeenkomst werd georganiseerd door Sallcon Werktalent en het Revalidatiefonds. PvdA Tweede Kamerlid Jetta Klijnsma was voorzitter en vanuit de gemeente was wethouder Jos Pierey aanwezig.
[h5]BAM directeur Gerard van Groenewoud wint prijs voor maatschappelijk verantwoord ondernemen.[/h5]
Deventer – Op zijn tafel staat een enorme pot met Engelse drop. Hij heeft er net drie kilo in gedaan maar die zijn zo verdwenen. ‘Het maakt de drempel lager he, mensen komen makkelijker even binnen om een dropje te halen en dan wordt er van alles besproken.’
[h5]Volkskrant journaliste Evelien van Veen over interview met Rifka Lodeizen[/h5]
Zegt een vader op het hockeyveld van haar dochter: ‘ik heb vanmorgen nog een stukje van je gelezen, iets over de een of andere actrice. ’ Dat stukje, het interview met Rifka Lodeizen in Volkskrant Magazine, kostte journaliste Evelien van Veen vier dagen. Drie uur bij de actrice thuis voor het gesprek, anderhalve dag om de band uit te werken en nog eens anderhalve dag om het interview te schrijven. ‘Zo’n interview kost mij bloed, zweet en tranen maar de rest van de wereld denkt daar niet zo bij na hoor, die bladert er even doorheen.’
Deventer – Vier dagen lang muziek, theater, kunst en techniek; 1400 leerlingen die workshops volgen; 1000 jeugdige deelnemers die optredens verzorgen; 600 jeugdtheaterschoolleerlingen uit heel Nederland; 7700 volwassen bezoekers: dat was het talentenfestival Havenwerk in Deventer. Organisatoren Het Theaterschip en poppodium Het Burgerweeshuis kijken tevreden terug op de vierde editie die afgelopen dagen in het Havengebied gehouden werd.
Deventer- Het is even wennen, een biertap bij de ingang van de Lebuïnuskerk maar de uitgelaten concertsfeer rond de kansel kan het hebben. David Eugene Edwards heeft deze plek niet zomaar uitgekozen voor zijn enige optreden in Nederland. ‘Het is een voorrecht om op zo’n mooie plaats te mogen spelen’ murmelt hij na een uur. En dan is het concert al weer voorbij. Was het wel een concert of zong Edwards van onder de kansel een gemeenschap gelovigen toe?
Deventer – Vlak voor de start van de vijf kilometer is de monteur van Bos Installaties druk in gesprek met de verpleegster van het Deventer Ziekenhuis. Na het startschot van sportwethouder De Jager duurt het wel drie minuten voordat alle atleten vanaf de Brink de Keizerstraat in zijn. Monteur en verpleegster verdwijnen samen in het peloton hardlopers waaronder zowel getrainde atleten als recreanten. ’Al verzet je de rest van het jaar geen stap, hier ben je erbij’ weet Arjan Prent van het bedrijfsteam Interstap
Wilp – Gehandicapten houden wel van een feestje althans, degene die ik ken wel en dat zijn er inmiddels aardig wat. In mijn eerste weken als manager in de gehandicaptenzorg, schrok ik me dood van al die aandoeningen en beperkingen. Dan moest ik huilen als ik thuis kwam, geen idee hoe soep te koken van al die ellende en nieuwigheid. Pas na maanden begon ik bewoners te kennen en besefte met het schaamrood op de kaken welke vooroordelen ik met me mee droeg.