Categorieën
De Stentor Interviews Journalistiek

SK Turkuaz vindt sponsors voor loopbaantrajecten

Deventer – Het lijkt een beetje vreemde combinatie, zaalvoetbal en loonbaanontwikkeling voor jongeren in één vereniging. Voorzitter Serkan Kav (35) van multiculturele jongerenvereniging SK Turkuaz veegt de twijfels van tafel. In het voormalige scheikundelokaal aan de Van Heetenstraat organiseert hij zelfs nog veel meer activiteiten. ‘Jongeren kunnen hier meedoen aan teken- en muzieklessen, we houden spelletjesavonden en op vrijdagavond draaien we films. Alles wat we doen is erop gericht om jongeren een bredere kijk op de wereld te geven.’

Categorieën
De Stentor Interviews Journalistiek

Geen dag met tegenzin gewerkt

Deventer – Op haar laatste dag kreeg juf Truus Wenink (63) een lekker ontbijtje thuis van haar collega’s. Daarna ging ze samen met haar man vanaf de Worp naar de Adwaitaschool  aan de Jacob van Deventerstraat, op een tandem. ‘Je kunt nu beginnen met loslaten Truus!’  hadden de collega’s gejoeld toen ze een beetje angstig achterop fiets zat. ‘Dat moet nu wel hé’ zucht Truus in haar kale kleuterlokaal. ‘Dubbel gevoel  hoor,  want ik ben geen dag met tegenzin naar mijn werk gegaan.’

Categorieën
De Stentor Interviews Journalistiek

Met liefde door tot 67

[h5] Juf Bep neemt afscheid van basisschool de Wizzard[/h5]

Deventer – De 28 kleuters van juf Bep de Carpentier doen hun uiterste best om stil te zitten en hard te zingen. In het klaslokaal op basisschool de Wizzard wordt het afscheidslied voor hun juf, live opgenomen. Intussen snuit juf Bep de neus van een kleine roze prinses, repareert ze het masker van een mini Mega Mindy en roept ze de enkeling die met zijn voetje bonkt, geruisloos tot de orde. ‘Ja, ik hou ervan om controle te hebben.’  De 67e jarige juf vierde vrijdag haar afscheid.

Categorieën
De Stentor Interviews Journalistiek

Twee boerenkinderen die elkaar vonden

Bathmen –  Iedere ochtend na de koffie stapt Ab Wibbelink (89) in zijn grijze metallic Mercedes C220. Hij rijdt dan van zijn rijtjeshuis in Bathmen naar de boerderij in Loo Bathmen waar hij 77 jaar woonde en werkte. Daar doet hij wat klusjes voor de nieuwe bewoners, kletst wat met de oude buren en controleert de kippen en paard Mieke. Als hij tegen het middaguur thuis komt, heeft zijn vrouw Stientje (87) het warme eten klaar. Tenzij ze aan de telefoon heeft gezeten, dan kan het iets langer duren. Zo verloopt het leven van Stientje en Ab al zestig jaar. ‘Wij zijn hele gewone mensen, bij ons gaat niets vanuit de hoogte.’

Categorieën
De Stentor Interviews Journalistiek

Springen tot je erbij neervalt

[h5]71-jarige maakt 1500e parachutesprong boven geboortegrond[/h5]

Teuge – Na vijftig jaar in Nieuw Zeeland kan Hank Spijkerbosch niet meer op het Nederlandse woord ‘reserveparachute’ komen. Vandaag maakt de 71-jarige zijn 1500e sprong tijdens de wereldkampioenschappen parachutespringen voor 40 jaar en ouder in Teuge.  Daarna gaat hij weer snel terug naar zijn huis in Rotoaua op het noordereiland van Nieuw Zeeland. Daar moeten de bomen op zijn 17 hectare land nodig gesnoeid worden en wachten de paling en forel in de rivier om gevangen te worden.  Vrijheid, daar draait het om bij Hank. Daarom woont hij aan de andere kant van de wereld,  springt hij uit vliegtuigen en logeert hij niet bij zijn broer in De Kar maar in een hotel. ‘Ik moet ‘my own way’ kunnen gaan.’

Categorieën
De Stentor Interviews Journalistiek

Spelende robot

[h5]Artikel fesivalkrant Deventer Op Stelten[/h5]

Deventer – Het moest een grote, spelende robot worden die reageert op mensen in het publiek. Een kind van een jaar of vier, had kunstenaar Freerk Wieringa (33)in gedachte, die ook boos en agressief kan doen als je langsloopt. Na een jaar bouwen presenteert Wieringa tijdens Op Stelten zijn 3 meter hoge Machina Ludens in de Bergkerk. Onder het gesmede metalen hoofd wordt de techniek van de robot goed zichtbaar. ‘Als je dat wegstopt kan niemand meer zien hoe het werkt en dat is jammer want ik heb het beste van het beste erin gestopt.’

Categorieën
De Stentor Interviews Journalistiek

Twintig jaar harmonie en knopen doorhakken

Voorst – Sibbele Haarsma (61) zit een beetje in reserve tijd; de telefoon is ingeleverd en zijn kamer wordt gebruikt door de nieuwe directeur bestuurder Henk Jan van Essen. Op 1 juni ging Haarsma met prepensioen en deze week neemt hij afscheid van zijn bewoners, medewerkers en vrijwilligers bij Trimenzo waar hij twintig jaar directeur was. ‘Totaal heb ik er veertig jaar opzitten en alles loopt hier goed. Dat is een mooi moment om over te dragen.’

Categorieën
De Stentor Interviews Journalistiek

De blik van schilder Hans Bosman

 Olst – Priemende blikken in zachte tinten. Dat is wat de schilderijen van Hans Bosman (1958) met elkaar gemeen hebben. Zondag opende Lies Kortenhorst zijn expositie bij Galerie Hilde van der Plas in Olst. Bosman werkte anderhalf jaar aan de 25 portretten. ‘Eigenlijk zijn het geen portretten want de mensen die ik schilder, bestaan niet. Ik kijk veel naar oude plaatjes en foto’s en soms naar een meisje achter de kassa. Zo vind ik inspiratie voor een nieuw schilderij.’

Categorieën
Interviews Journalistiek

‘Dat eigen-dorp-gevoel maakt hier veel uit’

[h5]Huisartsen Maaike Nieuwenhuizen en Hugo Hardeman in de Eerstelijns van juni 2012 over de plussen van eerstelijns echografie: service voor arts en gemak voor patiënt. [/h5]

PDF van het volledige artikel

‘Ik wil vaak tempo maken, checken of mijn vermoedens kloppen, overzicht krijgen en soms ook ernstige aandoeningen uitsluiten. In Herveld weet ik dat de resultaten van het onderzoek altijd snel terug zijn. Patiënten vinden het heerlijk dat ze niet zo lang hoeven te wachten en alles vertrouwd in de buurt blijft. Vooral voor mensen die slecht ter been zijn heeft dit echt een meerwaarde.’

Categorieën
De Stentor Interviews Journalistiek

Alles delen was normaal

Schalkhaar – Verscholen in de Averlose bossen, ligt het huis waar Dieks Bolink (82) geboren is. In datzelfde huis vierde hij donderdag met zijn vrouw Jo Bolink-Jonkman (85) hun 60 jarig huwelijk. In de wei herinnert de stier met vijf koeien en drie kalven aan het boerenbedrijfje van zijn ouders. Dieks bleef als oudste van drie zonen thuis wonen. Het leven van Jo en Dieks stond veertig jaar in dienst van zijn ouders. ‘De oudste zoon bleef achter en die kreeg het zwaar te verduren. Zo ging dat nu eenmaal, je had niets te willen.’